Haklı da olsam haksız da olsam içimde koskocaman bir taşla yaşamaktan çok yoruldum.
Ama galiba daha çok insanların bu taştan hiç etkilenmemesi yoruyor galiba beni. Yani, muhakkak onlarda da vardır değil mi? Bir bana mahsus değildir bu taş. Vardır herkeste. Ama onlarda hiçbir ağırlık yapmıyor sanki bu taş. Varlığını görmezden gelerek yaşamayı becerebiliyorlar. Umurlarında bile olmuyor. Bir şey yaparken sadece kendilerine soruyorlar sanki. Kırar mıyım birini, birini üzer miyim diye düşünmüyorlar. Umurlarında bile olmuyor. Nasılsa geçer tüm kırgınlıklar. Nasılsa ne olursa olsun illa tükenir üzüntü bir noktada. Yaşamaya devam eder insanlar. Bunu öyle iyi biliyorlar ki... Umursamıyorlar o yüzden kendilerinden başkalarının düşüncelerini. "Rıza almak" sözlükte karşılığı olmayan, evlerin duvarına asılmalık bir süs onlar için.
Ben içimde koskocaman bir taşla yaşamaktan çok yoruldum. Ben insanların içindeki taşları durmaksızın başkalarının kalplerine atmalarından çok yoruldum. Kırılan kalplerden savrulan parçacıkların gözlerimi kesmesinden yoruldum.