Oysa hayat da çiçek alır bazen sevdiklerine... Yüzünde kocaman bir tebessümle... Hani sanki çiçekler tomurcuklanmış dallarda, hafif bir rüzgar esmiş, ortalık birden bir Sait Faik öyküsü oluvermiş. Öyle... Olur ya bazen, biri bakar, gülümser size. Gerçekten anlayıp anlamaması hiç önemli değildir. Ama o gülümsediği an bütün sıkıntıları kilitleyip yüreğin karanlık odasına, burnunuzdan vererek nefesinizi ve belki bir miktar düşürerek omuzlarınızı gülümsersiniz siz de. Belki bir ağlamaktan kalan son bir burun çekiş sonra... O rahatlama. Öyle... Olur bazen. "Ansızın ve nedensiz."
Yorumlar