"Bir ben miyim bu kadar az?"

"Bir ben miyim bu kadar az? Bu yoksulluktur," diyor şarkı. Öyle. Yoksulluk. Ve ben çok yoksulum. Çok gibi görünüyorum bazen. Kendim bile inanıyorum neredeyse. Sonra birden çarpıyor yüzüme. Meğer ben ne kadar az'mışım.
Zaman zaman kendim, kendime bir yük gibi geliyorum.  O kadar ağır geliyorum ki kendime, kesip atasım geliyor kendimi. "Kimsenin beni tanımadığı bir yere gitmek" hayalinin kurtaramayacağı bir noktada oluyorum. Kendimi tanımadığım bir yerlere gitmek istiyorum. Hani yok olsam birden bire, sanki ben bile "ya sanki şurada bir şey vardı daha önce" diyeceğim ardımda bıraktığım boşluğa hatırlamaya çalışan gözlerle bakıp.
Evet, bu yoksulluk.