Yüreğin Yer Çekimi

Yürüyelim bugün. O kadar çok yürüyelim ki ayaklarımızın ağrısından unutalım yüreğimizi... Hava da güzel hem... Bak ne mavi deniz... Vapurlar ne güzel. Martıların kanatlarından esiyor rüzgâr... Akşam güneşi tatlı tatlı saçlarını okşuyor İstanbul'un... Erguvanlar gözyaşı gibi... Tramvaylar bile boşalmış biraz. Duraklarda topuklularını çıkarıp babet giyiyor işkadınları... Belli, yürüyecek onlar da... Hani sen de olsan bahar geldi sanacağım... Öyle güzel İstanbul...

Yürüyelim bugün. Çok yürüyelim... Dünya bitsin, biz durmayalım... Çünkü zamansızlığa gitmedikçe, dinmeyecek gitmek arzumuz. Gitmek aslında mesafelerle değil, zamanla ilgili... Uzayda da acılar var mı? Gitmek, acılarla ilgili... Öyle çok yürüyelim ki umutlanmaya mecalimiz kalmasın.

Sobada elini yakmış ama ısrarla o sobaya dokunan çocuk gibiyim... İçine düşüp cayır cayır yanmadıkça durmayacağım, durduramayacağım kendimi... O da cesaret istiyor. Bende yok ki... Kendi kendimi yakayım diyorum düşünce gücüyle, bir denizin kenarında buluyorum kendimi. Hızla geçen envai çeşit deniz taşıtının dalgaları söndürüyor düşüncemi...

Yürüyelim, çok yürüyelim... Çatlasın ayaklarımız. Öyle çatlasın ki, kalbimin çatlağından sızan umutlar yitip gitsin içlerinde...Toz toprak kokalım. Baharın kokusu çekip gitsin üzerimizden... Baharın kokusunda umut veren bir şeyler var... Bahar uçan balona çeviriyor insanın yüreğini... Hayal kırıklıkları, yüreğin yer çekimi...

Yürüyelim bugün... Öyle çok yürüyelim ki en berbat çaylar bile güzel gelsin....