Baktıkları Yere Bahar Getiren İnsanlar

Bazı günlerde insanın dünyayı seveceği geliyor. Ne bileyim, gün daha güzel batıyor mesela. Çayın rengi güzelleşiyor güneşin altında. Vapurlar nasıl da mahzunlaşıyor. Elini uzatıp sevesi geliyor insanın... Denizin rengi öyle güzel ki alıp derinlerine katsa seni, mutlu ölürsün...

Bazı günlerde insanın dünyayı seveceği geliyor. Ne bileyim, bir bahar akşamı, bir türlü rastlaşamadıklarından selam getirircesine tatlı esiyor rüzgâr. Sigara dumanları, birer haberleşme aracı oluyor sanki... Nasıl da yoğun bir özlem trafiği... Gözlerini kapayıp derin derin nefes alası geliyor insanın... Kuşları bilmem ama seslerinin bir kokusu var...

İnsanın dünyayı seveceği geliyor bazı günler. Türküler sarsmadan taşıyor insanı zamanın içinde... Hani sanki kış yorgunu ruhlara bir ninni söyler gibi. Baktıkları yere bahar getiren insanlar çıkıyor hep karşına... İnsanın unutası geliyor ruhları kokuşmuşların kem gözlerini... Güzel insanlar, bahar çiçekleri gibi birden bire her yanı sarıyor bazı günler...

Çayın fokurtusu mesela, insana dünyayı daha bir sevdiriyor bazı günler. Fayansları çaydanlıktan çıkan buharla ıslanmamış mutfakları mutfaktan saymak gelmiyor insanın içinden. Ne güzel temenni "Ocağın tütsün"... Çayın rengi insanın karasını siliyor... Bahar gözlü insanları çayla sulamalı şimdi... Solmasınlar... Ne güzel insanlar var!

Yorumlar

Adsız dedi ki…
bahar gözlü güzel ena'm ..ne güzelsin sen bir bilsen ..seni çok seviyorum ben..kalemini,yüreğini,...senden çıkan her kelime her cümle yüreğimde mavi bir kuşa dönüyor...öyle güzel esiyorki rüzgar senden içime çekiyorum o güzel havayı ferahlıyorum çokça...hoş içim hüzün türküleri söylesede bu aralar,iyileşmeye çalışıyorum çokçada ...kehribar bir tesbih gibi çekiyorum bende acımın dinecek günlerini...SENİ ÇOK SEVİYORUM VE İYİ Kİ VARSIN BENİM TATLI KAMPLUMBAĞAM :) SEVGİLER...SEN HEP GÜL AMA HEP...Banu
Calamity dedi ki…
akşamları bizim evde hep çay demlenirdi. yemeği bir bardak çayın hatırına içerdik. demlik bitmeden kimse bitmez, kafamızı koysak da yastığa uyuyamazdık.
eksik gelirdi gece, eksik içilen bir bardak çayla.
annem babam bir çayın etrafında toplardı hepimizi, ellerimize içine gül lokumu sıkıştırdıkları petit beurre ler verirlerdi. avucumuza dogru yerdik bisküviyi, dökülmesin derdi annem, günah.
bunları hatırladıkça insanın çocukluğunu sevesi geliyor.
ena dedi ki…
Hep de gülünmez ki:) Hüzün gerek bize ki, fotosentez benzeri bir şey yapıyoruz işte... Tam da hatırlayamadım şimdi mahiyetini şu fotosentezin ama öyle işte... Ben sonbaharı daha çok yakıştırıyorum hem gözlerime:) Sonbaharın kendine has bir rengi var. Yine de nisan sonu-mayıs başı bir boğaz turu yaparım, erguvanlar ayrı güzel:)

@calamity Ne güzel bir tebessüm yerleştiriyor insanın dudağına güzel anıları okumak/dinlemek/hatırlamak (anımsamak daha çok uayrdı ya buraya, nedense gıcığın o sözcüğe. sözcük demeyi de sevmem ama kullandım onu nedense)Çay ne şahane bir içecek... Bazen demlikten payıma düşen miktar azalıyor diye burkuluyor ya içim, yine de çay bencillik sevmez, ne güzel bir renk veriyor anılara.