Yüreğimin Vazosuna Koyduğum Çiçeklerdir

Nazar değmesin diye güzellikleri kendimize saklamamız gerektiği düşünülür. Öyledir belki de. Ama ne bileyim, dayanamıyorum ki ben. Ben güzellik görülsün istiyorum. Mutluluk görülsün. Ne bileyim, saklandıkça değer mi kazanacak? Güzelliğin dereceleri var mıdır? Değeri azalıp çoğalabilir mi? Güzellik yahut mutluluk, varın hangisini isterseniz seçin, ben aynı anlamda kullanıyorum ikisini de ama anlatmak istediğim şeyi ikisi de karşılamıyor aslında, o an, oracıkta yaşanan bir şey değil midir? İçimizin toprağında tutunca tohum verip bahçe mi olacak? Yaşarsak kazanmayacak mı asıl değerini? Yaşadığımızı anlatırken duyduğumuz heyecan değil mi yüreğimizin vazosuna o güzellik solmasın diye koyduğumuz su?

Velhasılı, nazar değer mi bilmem, değerse de değmesi gerekiyormuş demek ki ama ben bu haftasonu çok mutlu oldum be (sana nasıl hitap etsem bilemedim sevgili blogum). Öyle hani çok özel, egzantrik, yaşamımın akışının çok dışında bir şeyler yaptığımdan da değil. Belki gönül gözlüğümün camları yıkandı da içime yağan yağmurlarla, daha net görür oldum güzellikleri. Ama çok berraktı, çok güzeldi, yağmur damlası gibi güzeldi işte... 

Hani bir mektup yazmıştım ya bir zaman İsmail Abi'ye, kapımı çalsın diye. Mucizelerin adamı işte. İsmail Abi'ye inanmak dünyayı güzelleştiriyor bazen. İsmail Abi'm yok belki ama ne güzel dostlarım var benim be! Ne güzel sevdiklerim... Bu haftasonu sevdiklerimin bana yaptıkları/sundukları küçük güzelliklerle başımı döndürdü işte. Mutluluk aşımından tatlı bir hüzne meylettim. Fakat asıl güzeli, benim için değil yan bana özel değil o güzellikleri. Dahili bir güzellik hani. Benim hariçten kullandığım bir program olmaksızın... Onlar güzeller yani... Yani sevdiğim insanlar çok güzeller... Yüreğime yansıdı işte güzellikleri...

Üç satır yukarıda ne yazdığımı bilmiyorum şu an, gelişine akıyor işte içimden sözcükler güzelliğin akıntısında. Sadece demek istiyorum ki aslında:"Ne güzel insanlar sevmişim ben. Daha tanımadan bir şekilde sevdiklerim ne güzel çıkmış tanıdıkça. Allah'ım teşekkür ederim, beni hiç sevdiklerimle incitmedin. Dönüp sevdiklerime baktığımda hep güzellik gördüm, teşekkür ederim Allah'ım!"