Bir Suç Aleti Olarak Sözcükler

İçimin kuşlarını avlayan sapanlara benziyor bakışlarınız bazen. 
Ne zaman doldurdunuz ağzınıza o kadar taşı?
Az önce baktığımda, yüzünüzün duvarında hâlâ sahte tebessümleriniz vardı. 
Ağzınızda taş varken konuşmasaydınız keşke.
Nasıl da öğütmüş taşlar sözlerinizdeki insanlığı.


İçimin dallarını koparan rüzgârlara benziyor sesleriniz bazen
Meğer ne çok katilmişsiniz, fark etmemişim.
Bir katliam dökülüyor dudaklarınızın arasından.
Oysa biraz önce bir dostluk türküsü vardı ıslığınızda.
Midenize bunca kin doldurmasaydınız keşke.
Nasıl da berbat kokuyor intikam taneleri kusmuğunuzda.


İçimin şehirlerini yıkan depremlere benziyor çığlıklarınız bazen.
Ne çok damar varmış boynunuzda, hiç görmemişim.
Önünüzde, kaçarken fırlatılmış bir suç aleti gibi sözcükler.
Halbuki çok olmamıştı, tozunu almıştınız vicdanınızın.
Korunaklı kuytularda saklasaydınız keşke.
Nasıl da bîçare görünüyor enkaz altındaki insanlığınız.
Ekim'11