Kafası Karışık Hikâye

- Kafan mı karışık?
- Kafam net. yüreğim karışık.
- Yürek dahilse toplama işlemine, karşıdaki etkisiz elemandır.
- Sağol. Artık kafam da karışık.
- Ben de onu diyorum işte, senin kafan zaten karışık.
- Sen konuşana kadar değildi.
- Öyleydi de sen farkında değildin.
- Hayda! Benden iyi mi bileceksin?
- Yooo... Senden duyduğumu söylüyorum.
- Ben sana kafam karışık mı dedim?
- Hayır.
- Daha ne?
- Yüreğim karışık dedin.
- Eee? Kafayı kafadan mı uyduruyorsun?
- Hayır tüme varıyorum.
- Neye varıyorsun?
- Tüme...
- Sen bu kafayla anca benim gö... töbe töbe.
- Ona da varırız. Hepsi bütün zaten.
- Oğlum nasıl varıyon sen o tüme? Nerden varılıyo ona?
- Yalnız sokak ağzına kaymayalım abi.
- Neden?
- Bilimsel bir şeylerden bahsediyoruz şurda. Tümevarım filan.
- Var bakalım tüme.
- Aslında yukarıda anlattım da senin matematikle aran yoktu herhalde.
- Dengesiz misin sen?
- Heh! Denge... Burdan denkleme geliyoruz. Bunu bir denklem gibi düşün. a+b=x diyelim.
- Diyelim bakalım.
- Elimizde kafan ve yüreğin var değil mi?
- Eeee?
- İşte a'ya yürek dediğimiz an b doğrudan sıfır olur. X çıkar mı sana yüreğin? Yüreğin karışıksa komple karışıksın sen abi.
- İyi de güzel kardeşim kim söyledi sana bunun bir toplama işlemi olduğunu?
- Fark etmez ki abi. Çarparak kurarsak o denklemi...
- Peki seni suratına çarparak sustursak...
- Niye kızıyosun be abi?
- Sıfır olan benim yüreğim çünkü. Bir bok anlamıyorsun sen matematikten.
- Fark etmez abi, yine fark etmez.
- Niye?
- Gördük ki her şeyi çarparak hallediyorsun.
- Eee?
- Yutan eleman! Neyle çarparsan çarp sıfır. Yine yüreğindekiyle kalacaksın.