Kırmızı Çetikler

Geçen akşam abimin evinde otururken eski fotoğraflar getirdi bir yerlerden. Öyle karıştırıp bakarken fotoğraflara, anaokulundan kalma bir fotoğraf çıkıverdi karşıma. Arkasını çevirdim. Babamın özenli yazısıyla “16 Mayıs 1990 – Çorlu Kız Meslek Lisesi Ana Sınıfı Anneler Günü Programı” yazıyor.

6 yaşındayım. O güne dair kısacık bir an hatırlıyorum. Daha doğrusu kısa kısa anlar. O anlarda hissettiklerim. Ne zaman hatırlasam o günü, aynı duygular dipdiri beliriyor içimde. Bacak kadar bir boy… Parlak sarı bir şalvar, beyaz, önü işlemeli bir bluz, altın rengi işlemeleri olan siyah bir yelek… Başımda da siyah bir yazma. Çayda çıra oynuyoruz. Buraya kadar herkesle aynı kıyafetim. Ama herkesin ayağında siyah çetik, bende kırmızı… O gün herkesin çetikleri siyah benimki kırmızı diye çok utanmıştım. Çocukluk işte…Bu fotoğraftaki duruşumda bile belli utancım. Gözlerim kapalı, dudaklarımı ısırır gibiyim. Hafif kambur, öne eğik bir duruş...

Çetiklerim kırmızı diye ağlamak istemiştim… Korkmuştum ama ağlamaktan. “Anne istemiyorum ben kırmızı nolur başka giydir bana,” diye yalvarmıştım. Çalışan bir kadındı annem. Ve tahammül seviyesi yüksek değildi… Hiç öyle “Yavrum, canım kızım ne olacak kırmızıysa, bak şöyle de böyle de,” gibi rahatlatma pozlarına girmedi. Doğrudan, “Aaaa! Başlatma şimdi kırmızından. Giy şunları çık işte. Siyah çetik filan bulamam sana. Bu vardı evde, bunu giyeceksin,” dedi, gönderdi beni.

Şimdi bu fotoğrafa baktığımda dikkatimi ilk çeken şeyin kırmızı çetiklerim olması, o zaman hissettiğim o anlatılması güç masum utanç duygusunun içime gelip yerleşmesinden mi yoksa kırmızının dikkat çekici bir renk olması gerçeğinden mi kaynaklanıyor bilmiyorum. Ama fotoğrafa ne zaman baksam dikkatimi ilk çeken kırmızı çetikler, hemen sonrasında ise yüzümdeki ifade oluyor.

Bugünse bir şey daha ekleniyor hislerime kırmızı çetiklere bakarken. Hem o günleri çok özlüyorum, hem de “Şimdi olsa,” diyorum, “utanmazdım o kırmızılıktan… Bilakis gururla taşırdım.”

Üstelik ayıp etmişim cidden. Anneler gününde, çileden çıkarmışım annemi kırmızı giymem derdine.

Ancak o günün etkisi var mıdır bilmem ama, ben hâlâ nadiren, çok nadiren kırmızı giyerim.